Melisa
Melissa officinalis L.

Opis
Znana już w starożytności jako roślina lecznicza i miododajna. Stąd Dioskurides wymienia ją jako Melissophylon (melitta - pszczoła); w dawnym polskim piśmiennictwie melisa nazywana jest przez Syreniusza pszczelnikiem lub rojownikiem ( od rojenia pszczół).
Jest to roślina trwała, o charakterystycznym zapachu cytryny, uprawiana w ogrodach przydomowych; czasem dziczejąca. Ma drobne, białe wargowe kwiaty; kwitnie od czerwca do wrzesnia.
Melisę zbiera się dwu-, tzrykrotnie w okresie wegetacji, ścinając, a nastepnie osmykując liście. Suszyć trzeba surowiec w warunkach naturalnych, w silnym przewiewie lub w temp. do 35C.
Właściwości lecznicze
Surowcem sa liście (Folium Melissae).
Skład chemiczny i działanie. Surowiec zawiera olejek lotny (cytrol, geraniol, linalol), garbniki, gorycz, trójterpeny i kwasy organiczne. Działa ogólnie uspokajająco oraz pobudza czynność trawienną żołądka.
Zastosowanie. Lek roślinny polecany w wyczerpaniu nerwowym, neurastenii itp. dolegliwościach. Takze w zaburzeniach trawienia i schorzeniach dróg żółciowych.